Rogaliki drożdżowe z truskawkami

Dzieci krzyczały "Mamo chce coś słodkiego!!!", "Mamusiu, daj coś"- wtórował Młody... a jako, że nie jestem zwolenniczką dawania dzieciom masakrycznych ilości cukru w wszelakiej maści kupnych słodyczach, zakasałam rękawy i stworzyłam oto te rogaliki z truskawkami...

Składniki:

• 1/2 kostki drożdży,
• 3-4 łyżki cukru,
• 2 jajka,
• 8-9 łyżek zsiadłego mleka,
• szczypta soli,
• kostka roztopionej margaryny,
• ok.3,5 szklanki mąki ( przesianej),
• truskawki

Wykonanie:
Drożdże rozkruszyć i wymieszać z cukrem, aż uzyskają płynną konsystencję. Do tego roztworu dodać kwaśne mleko, 1 jajko, szczyptę soli oraz 2 szklanki mąki. Wyrobić. Stopniowo dolewać roztopioną i przestudzoną lekko margarynę, wymieszać. Dodawać stopniowo również mąkę. Ciasto wyrabiać, aż do uzyskania gładkiej i elastycznej konsystencji ( u mnie dziś wyszło 3,5 szklanki mąki). Ciasto odstawić w ciepłe miejsce na 30 minut.
Po tym czasie ciasto ugnieść delikatnie ponownie, a następnie podzielić na 3 części. Z każdej części uformować kulę, rozwałkować, i pokroić na trójkąty.

W czasie gdy ciasto będzie rosło, truskawki oczyścić z szypułek, podzielić na ćwiartki, posłodzić i posypać mąką, wymieszać.

Na pocięte trójkąty nakładać truskawki, przy podstawie trójkąta. Od tej strony też zawijamy, aż do wierzchołka.

Zawinięte i uformowane rogaliki układamy na blasze do pieczenia wyłożonej papierem do pieczenia. Gdy zapełnimy blachę,  wierzch rogalików smarujemy rozkłóconym jajkiem i posypujemy cukrem kryształem.

Pieczemy w piekarniku przez 15 minut na termoobiegu w temperaturze 180 stopni.


Z tego przepisu wychodzi ok. 40 rogalików, średniej wielkości.


Dzieci, dostały to co chciały-SŁODKOŚCI!!! a ja mogłam chwilę odpocząć i się zrelaksować przy herbatce.

Więc serdecznie zapraszam Was na rogaliki z truskawkami, a do tego ciepła i aromatyczna herbata Earl Grey .
W chwili gdy aromat tej herbaty oraz zapach świeżo upieczonych rogalików wypełnił moje mieszkanie, powiedziałam "chwilo trwaj". Dzieci spokojnie zajadały się rogalikami, a ja , trwałam gdzieś tam zawieszona pomiędzy wspomnieniami z dzieciństwa, a byciem tu i teraz, spoglądając radośnie na moje dzieci.

Przepis ten dodaje do akcji: