Zupa szczawiowa, czyli zupa z farfoclami

   Będąc dziś na bazarku kupiłam świeży szczaw, który krzyczał do mnie "weź mnie!", więc wzięłam i ugotowałam zupę szczawiową, tak jak moja Mamusia to robiła przez całe moje życie. Jak miło wrócić choć na chwilę do wspomnień, które przywołane smakiem wracają niczym bumerang, aż ciepło i tęskno na serduchu się robi... 

   W związku z tym, że "zupa z farfoclami", bo ja ją tak nazywałam jak byłam mała, kojarzy mi się bardzo z moją Mamuśką. Czemu farfocle i czemu skojarzenie z Mamą? Farfocle to jajko, które jest wylewane na gorącą zupę, tak wylewane... ale po tym później... dzięki któremu w zupie pływają farfocle. Czemu skojarzenie z Mamą?- bo u nikogo innego, takiej farfoclowej zupy nie miałam możliwości kosztować, tak robiła tylko moja Mamusia ;)

Składniki:

• 4 duże garście liści świeżego szczawiu (bez ogonków)
• wywar mięsno- warzywny
• ziemniaki
• jajko
• listek laurowy i ziele angielskie
• przyprawy: sól i pieprz
• śmietana do zabielenia
• jajko (surowe)
• koperek

Wykonanie:

Ugotowałam wywar mięsno- warzywny wg uznania, dodałam do niego pokrojone w kostkę ziemniaki. Doprawiłam wszystko do smaku. W między czasie, obrałam szczaw (pozbawiłam ogonków) i zasmażyłem na patelni. Gdy ziemniaki zmiękły dodałam szczaw- dodajemy go wg uznania, aby zupa nie była zbyt kwaśna. Następnie w kubeczku kłócę jajko, które wylewam na ugotowaną zupę (tak samo jak ciasto lane), dzięki powstałym farfoclom z jajka, zupa się zagęszcza, i nie ma potrzeby dodawania do zupy jajka ugotowanego na twardo. Całość zabieliłam śmietaną.

Przepis dodaję do akcji: